Fanfare

Fanfare: Het verhaal

Fanfare speelt zich af op een autosloperij. We zien drie slopers slopen. Acht muzikanten blazen er telkens het leven in. Ook op de begrafenis die op handen is. Begrafenis of niet : het werk gaat door. In elk stukje oud metaal, in elk roestig kopertje kan muziek zitten. Er is hoop op de sloop. Sterker nog: Sloop doet leven. Voor, tijdens en na het werk is elke aanleiding voor afleiding welkom. Altijd tijd voor een verhaal, een lied, een dans… En immer is er de fanfare, die zich er schetterend bij aansluit. Om te zien. Om te horen.

Credits

Spel: Loek Beumer, Peter Drost, René Groothof
Regie: Aike Dirkzwager
Assistent Regisseur: Géraldine Verhoeven
Musici
Slagwerk: Richard “Berk” Aarts
Saxofoon: Frido ter Beek
Trompet: Jorrit van der Kooij
Trombone: Joop van der Linde
Trompet: George Pancraz
Tuba: Peter Stöve
Altsaxofoon, klarinet: Janfie van Strien
Accordeon: Bert Vermijs
Muziek: Bert Vermijs
Kostuums: Léanne van Deurzen
Decorontwerp: Laura de Josselin de Jong
Lichtontwerp: Mike van de Lagemaat
Techniek: Peter van der Hoek, Wim Mönnich en Frank Landheer
Decorbouw: Brinkman
Decor: Broes ter Wey en Paul Beuk
Zakelijke leiding: Hans Klaasman
Affiche foto: Clemens Boon
Affiche vormgeving: Martijn Luns – Ontwerpbureau Amsterdam

Het Toneelschap Beumer & Drost wordt structureel gesubsidieerd door het Ministerie van OC&W

Tourneeplanning België:
Verenigde Werkhuizen Thassos
A. Rodenbachstraat 19 B 2140 Borgerhout
Tel: 0032-3/235.04.90 Fax: 0032-3/235-235.11.05
e-mail: thassos@pi.be
Tourneeplanning Nederland:
Hummelinck Stuurman Theaterbureau
Da Costakade 190, 1053 XG Amsterdam
Tel: 020-6164004 Fax: 020 6124341
e-mail: info@hummelinckstuurman.nl
www.hummelinckstuurman.nl

Productie:
Het Toneelschap Beumer & Drost
Veemarkt 202, 1019 DG Amsterdam
Tel: 020-4652147 Fax: 020-4682465
e-mail: info@beumerendrost.nl

Foto's

Audio

Recensies

Algemeen Dagblad: “Slapstick van autoslopers en een fanfare-orkest”.

Utrechts Nieuwsblad: “Blinkend oud roest”.

De Telegraaf: “Spannende programmering”.

De Standaard: “Hoempapa ontmoet fraaie composities in Fanfare.”

Algemeen Dagblad – interview
22.01.2000
Wijbrand Schaap

Slapstick van autoslopers en een fanfare-orkest

Of Rooie Ben komt kijken, weten ze niet. Of Rooie Ben eigenlijk wel wéét dat hij een week lang drie acteurs op bezoek gehad heeft, weten ze ook niet. Feit blijft, dat Peter Drost, Loek Beumer en René Groothof bij de Osdorpse autosloperij van Rooie Ben 53 remcylinders hebben weggebroken uit evenzoveel auto wrakken. En dat die nu vast in andere auto’s zitten. Ze kwamen er om een week lang inspiratie op te doen voor hun nieuwste voorstelling. De enige reactie die ze kregen van een collega op de sloperij ? „O, Theater. Weet ik niets van. Maar ben zelf ook nogal een abstracttype.”

Fanfare heet de nieuwste voorstelling van de acteurs Loek Beumer en Peter Drost, die samen als het Toneelschap B&D door het leven gaan. De voorstelling heeft echter niets met de gelijknamige, legendarische film van Bert Haanstra te maken, maar alles met oud ijzer én koper. „Misschien was het inderdaad niet zo slim om hem zo te noemen,” ver-klaart gastacteur René Groothof, „Maar het publiek weet heel snel dat het hier om iets anders gaat.”

„Sloop doet leven,” vat Peter Drost het thema van de voorstelling samen. „Je kunt alles afdanken, maar als je het omsmelt ontstaat er weer wat nieuws.” En zo treffen de drie autoslopers in de voorstelling een verstoft achtkoppig fanfare-orkest aan. En die muzikanten blijken nog een flinke deun te kunnen blazen. Klezmer, oud-Hollands en Brits. „De film Brassed Off, die een paar jaar geleden uitkwam, heeft ons mee geïnspireerd dan Haanstra’s film over Giethoorn”, zegt Loek Beumer.

De voorstelling, die nu onder regie van Aike Dirkzwager ontstaan is, bevat dezelfde slapstick-elementen als eerdere voorstellingen die Toneelschap B&D heeft gespeeld. ‘Brandweermannen’ was daar het duidelijkste voorbeeld van. Die succesvolle voorstelling over het leven op een brandweerkazerne is ooit gemaakt door Wederzijds, één van de betere jeugdtheatergezelschappen van Nederland. Wederzijds treedt echter uitsluitend voor schoolkinderen op, en Loek Beumer en Peter Drost, die beiden in die voorstelling meespeelden, vonden dat zonde: „Brandweermannen is leuk voor iedereen, oud of jong. Wederzijds kan zoiets maar twee seizoenen spelen, en dat is heel erg jammer. We gaan er nu volgend jaar ons tweede seizoen mee in, en wij spelen het overal in theaters. Er is veel publiek voor. Ook België zit te smachten om die voorstelling.”

De drie spelers en acht muzikanten zijn tot en met de laatste inspeelvoorstelling bezig met het aanscherpen van de visuele trucs en tekstgrappen. Een heel karwei, zoals blijkt op een ingelaste repetitie in een loods op een Amsterdams industrieterrein. Het zootje ongeregeld dat deze 11-koppige groep eigenlijk is, werkt opvallend gedisciplineerd samen. En zo is er nog voldoende tijd over om over één tekstgrap uitgebreid te discussiëren. Wat kun je met drie mensen waarvan er één Ben heet, de ander Leo en de laatste ‘Ik’ ? Hoe maak je dat leuk? Ze waren er onderling nog niet helemaal uit. Maar met hun ervaring zal dat probleem wel bij de première zijn opgelost. U kunt het vanaf vanavond gaan zien.

Fanfare door Toneelschap b&d met o.a. René Groothof. Muzikale leiding Bert Vermijs. Première vanavond, Stadsschouwburg Utrecht. Tournee t/m 29-4. Inl.: 020-4652147

Utrechts Nieuwsblad
24.01.2000
Willemijn in ’t Veld

‘Blinkend oud roest’

Wat is het verband tussen een autosloperij en een fanfare? Oud roest en blinkend koper. Voor een sloper zit er muziek in elk stukje metaal. Na ‘Brandweermannen’ en ‘Cowboys’ zet Het Toneelschap B&D met ‘Fanfare’ opnieuw een beroepsgroep in het zonnetje. Het verbaal speelt zich af op een kleurrijk en rommelig sloopbedrijf, dat wordt gerund door drie broers. Aan het begin van het stuk schilderen Loek Beumer, Peter Drost en René Groothof met een paar ferme streken de dagelijkse gang van zaken op het bedrijf en bevestigen, met een paai roestige grappen, in een moeite door de bekende clichés.

Slopers zijn niet echt fout, maar wel bot, onbetrouwbaar en weinig klantvriendelijk. Als een van de broers een kar binnenbrengt waarin een schamel fanfare orkest zit gepropt, komt de voorstelling vervolgens zo luid op gang dat het bijna pijn doet aan je oren.

Als toneektuk bestaat ‘Fanfare’ uit een serie voorvallen die door een dun draadje met elkaar zijn verbonden. Er zijn wel aanzetten tot een verhaal – de broers behoren tot een circusfamilie, die door het overlijden van moeder is gestopt met optreden – maar die lijntjes worden zo mininaal uitgewerkt dat een logisch geheel niet valt te reconstrueren. Wat overblijft is een aaneenschakeling van scènes waarin de autoslopers in de weer zijn met gereedschap en onderdelen of met hun onderlinge verhouding. Tot twee maal toe is er sprake van een auto-ongeluk, waarna een scène met een doodskist volgt. Een fanfare speelt nu eenmaal feestmuziek of treurmarsen, vandaar.

Mager

Verschillend uitgewerkt, en grappig gespeeld, maar twee vergelijkbare scènes in een uur tijd, is toch een beetjen mager. Onverwacht poëtisch is de trapeze-act van een van de broers, die in een klein rood circuspakje in een ring aan een kraan heen en weer bengelt Als het mannetje op de maan.

De leden van het muziekcorps hoeven weinig meer te doen dan fanfare te spelen. Hun bijdrage wordt vooral gebruikt om de sloopwerk-zaamheden van geluid en sfeer te voorzien. Dat levert fraaie klanken en beelden op, maar regisseur Aike Dirkzwager is er niet in geslaagd slopers en blazers in een gemeenschappelijk verhaal samen te brengen. Daardoor heeft ‘Fanfare’ inhoudelijk uiteindelijk weinig meer te bieden dan de boodschap dat toneelspelen fantastisch leuk is en een fanfare leuke muziek kan voortbrengen. Dat is weinig, maar het ziet er prachtig uit en het klinkt uitstekend.

De Telegraaf
24.02.200
Marla Kleine

Internationaal Jeugdtheaterfestival 2000

‘Spannende programmering’

…’Een kleine greep uit het zeer gevarieerde programma: ‘Fanfare’ van het Toneelschap B&D, waarin Loek Beumer, Peter Drost en René Groothof en een achtmansfanfare een bizarre reeks gebeurtenissen aan elkaar rijgen tot er min of meer een verhaal ontstaat, waarin een garage moeiteloos verandert in een operatiekamer en vervolgens in een circus. Waarin moeder in razend tempo de grens tussen leven en dood naar twee kanten toe overschrijdt. Een voorstelling vol humor, fraaie levensliederen en veel slapstick.’…

De Standaard
17.01.2000
Roel Verniers

‘Hoempapa ontmoet fraaie composities in “Fanfare”’

…’Drost, Beumer en Rene Groothof nemen plaats voor het doek en geven een a capella versie van de klassieke fanfare. Leuk gevonden en vooral Beumers imitatie van een tuba, benadert het live-effect dat de toeschouwer later te horen krijgt…’

…’Ondertussen behouden Beumer en Drost wel hun opvallende scenische presence zoals die ook in vroegere B&D-producties als De Tien Geboden in het oog sprong.

Vooral de achteloze manier van communiceren en de natuurlijke aanleg tot overdrijving maken dat je op hen niet uitgekeken raakt…’

Speellijst