Op 16 december verscheen in Het Parool de volgende recensie over ‘Reis om de wereld in 80 dagen’ door Joukje Akveld:
Aan durf en baldadigheid geen gebrek bij Beumer & Drost
Twee mannen, één muur. De een beitelt, dan ander verft. Die taakverdeling is helder, maar dat de beitelaar steeds voorop loopt omdat beitelen nu eenmaal vóór schilderen gebeurt, dat zit de schilder dwars. Peter Drost en Paul R. Kooij voeren er in hun witte overalls een onnavolgbaar komisch gesprekje over.
Het is een van de pijlers waar Reis om de wereld in 80 dagen van Toneelschap Beumer & Drost op drijft: die vernuftig ontsporende absurde dialogen én het filmische decor vol optische illusies. Schaduwen gaan hun eigen gang en een bouwkeet transformeert tot luchtballon.
Wat dit alles te maken heeft met de klassieker van Jules Verne, vraagt de literatuurkenner zich nu vast af. En inderdaad – deze jeugdvoorstelling staat ver af van de geijkte boekbewerking op toneel. In plaats van slaafs het negentiende-eeuws avonturenverhaal na te vertellen presenteren de makers een unheimische wereld met een alziende veiligheidsraad die eerder futuristisch lijkt.
Uiteindelijk wordt dan toch om de wereld gereisd, letterlijker zelfs dan de schrijver destijds met zijn titel bedoelde. Voor die interpretatie is niet alleen durf, maar ook de nodige baldadigheid en vindingrijkheid nodig. En laten deze theatermakers daar nu in grote mate over beschikken.
Behagen is niet hun stiel, ontregelen is waar ze goed in zijn. Op geen enkele manier doen ze concessies aan hun jonge publiek. Dat dat niettemin opvallend stil is, heeft te maken met het hoogwaardige spel en dat ongrijpbare Beumer & Drost-dna: dit jeugdtheatergezelschap intrigeert zonder dat je precies begrijpt waar je naar kijkt. Zo’n beetje als de werkelijkheid voor een achtjarige moet zijn: fascinerend, maar onbegrijpelijk.
Drost en Kooij werpen met hun prikkelende voorstelling zestig minuten lang meer vragen op dan ze beantwoorden. En ook dat is iets wat kinderen uit het dagelijks leven kennen.
