Drempelen

Drempelen: Het verhaal

diep in de polder
om precies te zijn:
33.58 onder NAP
ligt een gebied
waar beneden winden waaien
waar gedachten diep zijn
waar bij hoog en bij laag beweerd wordt
en waar men wegzinkt in traploze dromen

in dat gebied zoeken drie mannen
zich een uitweg door van de ene in de andere
verbazing te vallen en van daaruit weer op te staan
elkaar niet loslatend in de tomeloze drift
het er vooral niet bij te laten zitten

en dat is nog maar het topje van de
nog net niet gesmolten ijsberg

Credits

Idee & spel: Maurits van den Berg, Sacha Muller, Sjors Stassen
Regie: Loek Beumer en Thea Breederveld
Regie-assistentie en Produktie: Géraldine Verhoeven
Decormannetjes: Raymond Thiry, Martin Hofstra
Geluidsdecor: Marnix Ike
Composities: Bert Vermijs
Kostuumontwerp: Carin Eilers
Licht-ontwerp: Peter van der Hoek
Techniek: Sam Beumer, Thijs Wijnands
Trailer: Job Kind, Rein v/d Ven, Marnix Ike
Grafische vormgeving: Rein van de Ven
Scènefotografie: Stephan van Hesteren

Foto's

Recensies

Trouw: “Spannende jongensdroom”
de Volkskrant: “Boeiende Hobbels”
8 Weekly: “Ondergronds kindertheater”

Trouw
door Anita Twaalfhoven

‘Spannende jongensdroom met wiebelende wormen’

Onder de grond waaien hevige winden en het kan daar ijsoud en snikheet zijn, zo laat de voorstelling “Drempelen” van Toneelschap B & D zien. Drie mannen zoeken een uitweg uit dit benarde klimaat, maar ze lijken hopeloos verdwaald en verkeren voortdurend in levensgevaar.

De drie ontdekkingsreizigers onder de aardkorst, 33.58 onder NAP om precies te zijn, zetten een spannende jongensdroom op de planken. Om hen heen klinkt een hoop lawaai en schuilen ondergrondse dieren die plotseling tevoorschijn kunnen schieten. De jongens klimmen in grote, sissende buizen en hoge, gladde klimrekken en soms vallen ze bijna in een peilloze diepte naar beneden. Gelukkig kunnen ze elkaar dan nog nét op tijd redden van een wisse dood.

Acteurs Maurits van de Berg, Sacha Muller en Sjors Stassen speelden eerder in de voorstelling “Gasten” van het Toneelschap B & D en ze zijn inmiddels goed op elkaar ingespeeld. Net als de artistiek leiders van het gezelschap, Loek Beumer en Peter Drost, bekwamen de acteurs zich in het komische register. Daarin laten ze een eigen stijl zien, met een origineel gevoel voor humor en goed getimede grappen. Af en toe is er een schoonheidsfoutje te zien. Maar ze spelen de slapstickscènes vol acrobatische toeren met veel spektakel en relativerende knipogen. In een parodie op de shows van magiër Hans Klok rennen ze met wapperende haren van de ene act naar de andere.

Zo af en toe lijkt de hechte vriendschap tussen de drie in gevaar te komen. Hoe vertel je iemand dat hij héél belangrijk voor je is?, vraag een van hen zich af en oefent een overtuigende redevoering inclusief de juiste intonatie. Als hij vervolgens zijn vriend de hemel in prijst, reageert die een beetje lauwtjes. “Meen je dat nou?”, zegt hij verbaasd. Dat had hij beter niet kunnen doen, want onmiddellijk slaat de vriendschap om in vijandschap. Nog komischer wordt het als precies dezelfde redevoering en driftbui zich herhalen met de derde vriend.

Geestig zijn de muppetachtige wormen die zo nu en dan een kijkje komen nemen op het toneel. Ze gluren nieuwsgierig om zich heen of zetten een swingend playbacknummer in met op de achtergrond een koor van meewiebelende wormen. De acteurs zijn vaardige poppenspelers die de wormen expressief laten bewegen. Even later treden ze zelf als reuzenwormen voor het voetlicht. Gehuld in rupsachtige buizen wiegen ze log heen en weer en aan het slot zijn ze als in een goocheltruc plotseling verdwenen in het ondergrondse.

Volkskrant
14 April. 2009
door Jowi Schmitz

‘Boeiende hobbels’

Onder de grond waaien hevige winden en het kan daar ijsoud en snikheet zijn, zo laat de voorstelling “Drempelen” van Toneelschap B & D zien. Drie mannen zoeken een uitweg uit dit benarde klimaat, maar ze lijken hopeloos verdwaald en verkeren voortdurend in levensgevaar.

DHet zijn interessante gasten, de drie jonge acteurs die zich onder de vleugels van Toneelschap Beumer & Drost presenteren met de voorstelling Drempelen.
Twee jaar geleden maakte het trio, dat toen nog op de Utrechtse toneelschool zat, al de fraaie voorstelling Gasten onder hoede van dezelfde groep. Wegens succes mogen ze nu nog eens.

Drempelen is een absurde, frisse voorstelling met ijzersterke momenten. Het basisgegeven is zowel raadselachtig als maf en wordt stevig uitgebuit: met behulp van een steigerachtige stellage en veel enthousiasme zijn drie mannen druk doende zich steeds dieper de grond in te graven. Waarom ze dat doen wordt niet helemaal duidelijk, maar het beheerst hun leven. Net als de steeds terugkerende aardbevingen.

Tijdens het werk hebben ze gesprekken over de vraag of ze elkaar wel mogen, ze doen een synchroon dansje of zingen een lied. Ze klauteren over de stellage, schudden heen en weer als de aarde beeft en wordt het te erg dan verstoppen ze zich in flexibele pijpen en veranderen daardoor in sprookjesachtige zeeanemonen, wat de voorstelling in één keer op een abstracter niveau tilt.

De regie van Loek Beumer en Thea Breederveld houdt de vaart er goed in, met als hoogtepunt op onregelmatige momenten opduikende witte wormen die naar vingers happen.
Soms zakt het tempo in en is de wisselwerking tussen de spelers wat stroef, alsof ze te snel te veel willen ook zijn sommige overgangen wat rommelig, dan weer lijkt de muziek te veel op een saus om de gaten te dichten. Dat neemt niet weg dat als het goed gaat, het ook érg goed gaat.

Maurits van den Berg, Sacha Muller en Sjors Stassen bedachten het werkwoord drempelen zelf, om uit te drukken dat je soms tegen een hobbel aanloopt waar je overheen moet. Met deze voorstelling bewijzen ze dat de hobbels zelf vaak ook zeer de moeite waard zijn.

www.8weekly.nl
door Elisabeth Oosterling

‘Fantastisch ondergronds kindertheater’

Drie mannen zitten onder de grond en graven. Ze zingen wat en lezen. Wat ze daar te zoeken hebben, zo ver onder het aardoppervlak? Dat wordt niet duidelijk. Maar het doet er eigenlijk ook niet toe. Ze zijn daar nu eenmaal en maken er het beste van. En juist dat ongedwongene maakt Drempelen van Toneelschap Beumer & Drost tot een sprankelende kindervoorstelling.

Energiek & komisch
Het is de constante kwaliteit die Drempelen tot een topvoorstelling maakt. Zo lijken de acteurs zich, de 60 minuten die het stuk duurt, volledig te geven. Hun spel is krachtig en energiek. Momenten van mindere concentratie zijn niet te ontdekken. Ze acteren zowel de komische situaties als twijfel overtuigend. Muller is ontwapenend, terwijl Van den Berg de grenzen trekt en vertelt. Stassen levert bijzonder sterk beeldend spel. Het trio vormt een combinatie, waarin alle elementen van interessant kindertheater worden verenigd. De woorden die over de lippen van de acteurs glijden, zijn duidelijk; maar niet kinderlijk. Hierdoor wordt de tekst haast poëtisch en verveelt de voorstelling ook het oudere publiek niet.

Boeien zonder verhaal
Een verhaal wordt eigenlijk niet verteld in Drempelen. De mannen op het toneel beleven van alles, maar een zeker doel is hierin niet te ontdekken. Dat is ook niet nodig. De losse scènes volgen elkaar logisch op. Het publiek volgt de personages zonder aarzelen. Of twee mannen nu besluiten de derde ‘op te trommelen’ (in de letterlijke zin van het woord) of als ze tot de ontdekking komen dat ze met hun pink radio-ontvangst kunnen bewerkstelligen: alles is even boeiend in beeld gebracht.
Naast de witte medebewoners is er nog één telkens terugkerend element. Soms trilt het plots hevig onder de grond. Af en toe schudt de ijzeren stellage op het toneel heen en weer, grijpen de mannen zich stevig vast of zoeken beschutting. Dit gevaar brengen de gebeurtenissen in Drempelen uiteindelijk tot een overweldigende climax.

Speellijst