Deel met je vrienden
Dick Bos: Het verhaal
In het najaar van 2016 in de theaters en op lokatie in Nederland en België
Een filmische theatervoorstelling voor iedereen van 8 jaar en ouder
Algemeen Dagblad: “Gerijpt vakmanschap!”
de Volkskrant: “Vreselijk knappe timing”
Friesch Dagblad: “Mooie staaltjes multimediakunst”
Groene Amsterdammer: “Onverbeterlijk geweldig!”
Theaterkrant: “Verdraaid slimme voorstelling!”
Dick Bos behoort tot de bekendste Nederlandse striphelden. In de jaren veertig werd deze charmante polderdetective tot leven gewekt door zijn tekenaar Alfred Mazure (1914-1974). De held Dick Bos verschrikt de onderwereld met rake klappen en snedig taalgebruik.
Beumer & Drost maakte een filmische theaterthriller met Dick Bos en zijn schepper Alfred Mazure in de hoofdrollen. Als Dick Bos zich tegen zijn tekenaar keert, besluit hij zich van hem te ontdoen. Dick laat zich echter niet zomaar uitgommen. Een nietsontziende jacht van de cartoonist op zijn held begint…
Peter Drost speelt beide rollen; de tobberige tekenaar die op zijn zolderkamer voortdurend Dick Bos-strips moet produceren en de knappe, maar gladde held die overal mee weg komt. In de voorstelling wordt de acteur omringd door film- en stripbeelden. Zodra de tekenaar aan zijn werktafel zit, komt het achterdoek tot leven.
In Dick Bos verandert cartoon in film, film in tekening en tekening in werkelijkheid.
Uit de pers
“Doordat Drost zo vreselijk knap weet te timen lijkt het soms daadwerkelijk alsof hij in de gedaante van tekenaar met zijn filmische alter ego staat te kibbelen”. (De Volkskrant).
“Wat een gerijpt vakmanschap! Wat een doordacht en verrukkelijk gebruik van moderne technieken bij enkele liefdevolle knipogen naar de vergeelde stripwereld van detective Dick Bos”. (Algemeen Dagblad)
“Grote overwinning in deze familievoorstelling is de taal: ze hebben niks veranderd aan die mooie tekstwendingen van Mazure. Onverbeterlijk geweldig!” (De Groene Amsterdammer)
“De voorstelling zit vol mooie staaltjes van multimediakunst. Een vermakelijk staaltje theater”. (Friesch Dagblad).
Over Alfred Mazure en zijn Dick Bos-strips
Alfred Mazure (Den Haag 1914 – Londen 1974) was striptekenaar, schrijver, kunstschilder, illustrator en filmer. Van 1933 tot 1938 zwierf hij door de Balkan, Turkije en Noord-Afrika. Tijdens deze omzwervingen maakte hij reisverslagen en tekeningen voor de Haagsche Post en voorzag hij Engelse tijdschriften en kranten van wekelijkse strips. In 1940 lanceerde hij de stripfiguur Dick Bos. Een polderdetective en jiu-jitsu grootmeester die op vele plekken in de wereld misdaden opspoort. In 1941 verschenen de avonturen van Dick Bos in een grote reeks beeldromans. Boekjes op broekzakformaat met op elke bladzijde één tekening. Deze werden in de oorlogsjaren enorm populair. Zó populair dat Mazure door een Nazi-uitgeverij werd benaderd met het voorstel van Dick Bos een SS-officier te maken. Mazure weigerde dit en als represaille verbood de Duitse bezetter zijn boekjes. Eind jaren ’40 verbood ook de Nederlandse overheid de verspreiding van Dick Bos-strips. Het krachtdadig optreden van de stripheld zou misdadigheid bevorderen en leesluiheid veroorzaken onder de jeugd. Hiermee werden de strips van de polderheld eigenlijk nog meer geliefd en lazen mensen ze stiekem.
In de jaren ’60 verschenen alsnog 24 nieuwe boekjes van de oude held van Mazure en werden de strips met Dick Bos gepubliceerd in het Algemeen Dagblad en het tijdschrift Elsevier.
Bron: www.dickbos.info
De bedenkers van Dick Bos, de theaterproductie:
Waarom Dick Bos?
Michael Helmerhorst (concept en regie): “Allereerst omdat Dick Bos een Nederlandse detective is en die zijn zeldzaam. Maar ook omdat de taal die Alfred Mazure gebruikte heel rijk is. Zijn tekeningen zijn in al hun eenvoud bovendien heel verhalend. Dat inspireerde ons enorm en wij zagen er direct allerlei filmbeelden bij.”
Dick Bos – Met Peter Drost Toneelschap Beumer & Drost
Peter Drost (tekst en spel): “De hoofdreden is natuurlijk omdat mijn haarimplant dezelfde is als die van Dick Bos! Nee, ik vind de privé-detective, de held, mooi in zijn eenzaamheid. En een stripheld is kort van memorie, want elk verhaal begint zijn leven opnieuw. In de voorstelling zegt Dick op een geven moment ook ‘ik zal alleen verder moeten’. Want komt hij een leuke dame tegen, dan behoort die volgens de schrijver achter de tralies. Het verhaal neemt een andere wending aan dan Dick Bos zou willen. Maar de volgende ochtend staat hij weer frank en vrij klaar voor een nieuw avontuur.”
Verschillende kunstvormen in één theatervoorstelling, wat gaan we zien?
Peter: “Dick Bos is een samenspel tussen toneel, film en cartoons. De bezoeker krijgt niet het gevoel dat er maar één acteur op de planken staat door de vele personages die op film en tekening voorbij komen. Projectietheater is een vorm die Michael en ik al bij enkele producties van Beumer & Drost hebben laten zien. Michael heeft een uitgebreid filmarchief. In deze voorstelling maken we gebruik van mooie, korrelige zwart/wit archiefbeelden gecombineerd met nieuw opgenomen scènes met verscheidene acteurs. Deze scènes slaan steeds weer om in tekeningen die Frits van Hartingsveldt maakte. Maar ook originele tekeningen van Mazure zie je voorbij komen.”
Michael: “Na de totstandkoming van het script was het een eindeloos schuiven van fragmenten en goede grappen verzinnen. Uitgangspunt daarbij was het gebruikmaken van alles wat mogelijk is in een stripverhaal. Bijvoorbeeld dat de schrijver steeds de haarkleur van een vrouw verandert. Moet het een blondine zijn of een brunette? Nee, toch maar een blondine. Of dat je Dick Bos ziet overspringen naar het volgende plaatje in de strip omdat het verhaal hem niet bevalt. Je kunt eindeloos spelen met de combinatie van film, tekening en theater. Een perfecte timing is hierin wel heel belangrijk.”
Peter: “Dick Bos is een echte familievoorstelling. We hebben het eerder gespeeld maar de productie is nu digitaal geremasterd. Een voorstelling voor de jeugd, hun ouders maar ook voor hun grootouders, die Dick Bos nog van vroeger kennen. We hebben er een razend spannende voorstelling van gemaakt, een ware theater-detective.
Bron: Stripschrift 2007 – Rich Thomassen
Theatervoorstelling mét expositie
Vóór of na de voorstelling kun je een kleine expositie bekijken in een aparte ruimte vlakbij de theaterzaal. Je krijgt hiermee een inkijkje in het werk en leven van Alfred Mazure. Er zijn onder andere originele strips van Dick Bos te zien en authentieke archiefbeelden op film. In aanloop naar de ontwikkeling van de voorstelling hebben we veel bijzonder materiaal verzameld!
Foto: uit de collectie van Rich Thomassen
Credits
Tekst & Spel: Peter Drost
Concept & Regie: Michael Helmerhorst
Ass.-Regisseur & Productieleiding: Géraldine Verhoeven
Decorontwerp, Affiche & Graphics: Frits van Hartingsveldt
Decorconstructie: Aart Marcus
Kostuums: Carin Eilers
Lichtontwerp & Techniek: Peter van der Hoek
Inspiciënt & Gastrol: Wim Mönnich
Scènefotografie: Barbara Hommes
Research, Beeld & geluidsontwerp: Michael Helmerhorst
D.O.P. & Montage: Henk Haselager
Compositing: Ramon Fennet
Script en Camera Ass.: Annegien Haselager
Gaffer: Luuk Zonnenberg
Best Boy: Peter Bouwens
Geluid: Rob van der Schootbrugge
Kap/Grime: Jolande Kraaijeveld
Cateringassistente: Nola van Timmeren
Geluidsbewerking: Martin Scheffer, MBS Studio
PR, Marketing en Educatie: Afke Pricker
Fotografie/campagnebeeld 2016: StudioVeen
Cast film:
Marlies Hamelynck, Bert Bunschoten, Wigbold Kruyver, Kim Pieters, Jerôme Reehuis, Paul R. Kooij, Manou Kersting, Michael Helmerhorst, Wim Mönnich
Met veel dank aan:
Marcus Mazure, Hans Matla, Peter Kok, Studio Habertu, Eelco Schram, Spoorwegmuseum, Kees Kalisvaart, Café Brandon, Elly Ludenhoff-van Nimwegen, Mattie Poels, Antiquariaat De Kloof, fam. Hommes
Foto's
Recensies
Algemeen Dagblad: “Gerijpt vakmanschap!”
de Volkskrant: “Vreselijk knappe timing”
Friesch Dagblad: “Mooie staaltjes multimediakunst”
Groene Amsterdammer: “Onverbeterlijk geweldig!”
Theaterkrant: “Verdraaid slimme voorstelling”
—
Friesch Dagblad
Ellen Stikkelbroeck
21/06/2008
Ouderwetse strip komt tot leven
Op zijn zolderkamer zit tekenaar Norbert ter Schure te zweten. Zoals elke dag moet hij acht plaatjes bij de krant inleveren van zijn stripverhaal over detective Dick Bos. Het zijn de acht laatste plaatjes; dan zit het verhaal Dick Bos in vals geld er weer op. Maar ja, hoe rond hij het verhaal nu passend af? En waar haalt hij de inspiratie vandaan?
Theatergroep Beumer & Drost heeft de strip Dick Bos van tekenaar Alfred Mazure (1914-1974) uit de jaren veertig als basis genomen voor een multimediale voorstelling. Terwijl Norbert ter Schure (gespeeld door Peter Drost) hardop nadenkt over zijn werk, komt de stripfiguur op de achtergrond in het zolderraam tot leven in een zwart-wit film. De stripheld probeert een huis binnen te dringen, waarbij hij langs de klimop ,,fluks omhoog” klimt, de hond Bello sommeert ,,koest” te zijn om vervolgens ,,op kousenvoeten verder” te gaan. Het is – geheel in stijl van de historische strip – een ouderwets verhaal met uitspraken als: ,,toen bleek al ras” en – tegen een crimineel met pistool – ,,stoute knaap. Weet je moeder wel dat je dit soort gevaarlijk speelgoed bij je hebt? Foei!” Juist die oubolligheid maakt het verhaal zeer humoristisch.
Het stripverhaal komt niet alleen in film tot leven. Er zijn ook originele tekeningen van Alfred Mazure op de achtergrond te zien, die ter plaatse getekend lijken te worden in animatiefilmpjes. Af en toe smelten de tekeningen en het filmpersonage Dick Bos heel knap samen. Wanneer Ter Schure zijn verhaal op een goede manier af probeert te ronden door in heel veel tekst uit te leggen wat nu eigenlijk de clou is, komt de stripheld in opstand tegen zijn bedenker. Uit een tekenhokje verdrongen worden door een tekstballon, dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn, zo meent hij. Dick Bos is dan ook een wat arrogante, gladde man die het goed doet bij de hulpeloze vrouwtjes; een egotripper eerste klas.
Hospita
Eigenlijk is de detective alles wat Norbert ter Schure níet is. Die heeft al moeite om in opstand te komen wanneer zijn praatgrage hospita mevrouw Teulings hem weer met een kopje thee komt lastigvallen. Nee, dan de stripheld. Die kan de mooiste dames krijgen, terwijl Norbert het in het café moet doen met een ongeïnteresseerd knikje. De frustraties van de tekenaar komen tot een uitbarsting als hij van zijn uitgever ook nog eens te horen krijgt dat zijn verhaaltjes te overzichtelijk en te voorspelbaar zijn. Overzichtelijk en voorspelbaar? Nou, ze kunnen het anders krijgen, denkt hij woest. Dat het voor een doodgoede, sullige man niet zo makkelijk is opeens meer exotische verhalen te verzinnen, blijkt al snel.
De voorstelling zit vol mooie staaltjes van multimediakunst. Peter Drost is de enige acteur die lijfelijk aanwezig is op het toneel. Alle andere spelers, en dus hun personages, zijn alleen te zien op film. Bijna de hele voorstelling gaan het live spel en de opgenomen filmpjes harmonieus in elkaar over. En wanneer er een continuïteitsfout optreedt, maakt Drost er nonchalant een grapje over.
Het publiek hoeft zich geen moment te vervelen. Overal is wel iets te zien; is het niet op toneel, dan wel in een filmpje. Naarmate het eind nadert, neemt de fantasie het steeds meer over van de realiteit, met een verrassend slot tot gevolg. Een vermakelijk staaltje theater.
Algemeen Dagblad
Erik Borsje
2-8-2007
Deksels en verdraaid
Dick Bos, Nederlands enige stripdetective, herleeft op het toneel. Peter Drost speelt én zijn schepper, de tekenaar Alfred Mazure én diens schepping, de onversaagde Dick Bos
Eindelijk wordt Dick Bos in het theater geëerd. Peter Drost (48) van Toneelschap Beumer en Drost speelt vanavond Dick Bos op het Theaterfestival Boulevard in Den Bosch.Een heuse wereldpremière, want het is voor het eerst dat de gentleman-detective uit de stripboekjes van Alfred Mazure op de planken tot leven wordt gebracht.
,,Dick Bos is nationaal erfgoed – eigenlijk onbegrijpelijk dat het zo lang heeft geduurd,” zegt acteur Peter Drost. Hij kruipt in de huid van tekenaar Alfred Mazure (die in het stuk Norbert Terschure heet) en van diens creatie Dick Bos, de privé-speurder met een sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid.
Peter Drost en regisseur Michael Helmerhorst (56) zijn beiden fans van het oeuvre van Alfred Mazure (1914-1974), die in 1940 begon met de strips over Dick Bos. Die vielen aanvankelijk nauwelijks in de smaak, maar toen de overschotten werden uitgedeeld op het schoolplein, werden de avonturen van Dick Bos razend populair.
Zó geliefd, dat de bezetter Mazure benaderde om van zijn schepping een SS’er te maken. Alfred Mazure, die al spoedig de kant van het verzet koos, zou daarop hebben geantwoord: ‘Mijne heeren, ik geloof niet dat een SS-uniform mijn held goed zou staan.’
Michael Helmerhorst: ,,Alfred Mazure was een bijzondere man en een excellente illustrator met een klare, naakte stijl. Daarbij was hij dol op het medium film, hij heeft er ook een aantal gedraaid.
,,Zijn strips lijken op de Film Noir, de broeierige Franse filmstijl uit de jaren ’50. Schijnbaar achteloos een paar zwarte lijntjes die door de fantasie van de lezer worden ingevuld.’’ Peter Drost: ,,Bovendien speelde hij fraai met de Nederlandse taal. Alfred Mazure toont dat het Nederlands rijk is aan geestigheden en vondsten.”
Drost en Helmerhorst kregen van de weduwe Mazure en haar zoon toestemming te putten uit het werk van de tekenaar. Daarvan is in de productie, een ‘familievoorstelling vanaf 9 jaar’, verrassend veel te zien rijkelijk gebruikt gemaakt. Op het podium vloeien originele striptekeningen naadloos over in filmfragmenten tegen het decor van de werkkamer van Mazure.
Peter Drost is afwisselend de vertwijfelde tekenaar, die worstelt met zijn getekende alter ego, en de vleesgeworden Dick Bos (het haar goed in de pommade, smetteloos wit overhemd, zwarte das, grijs maatkostuum) die voortdurend het kwaad bestrijdt en met zijn jiu-jitsu technieken menige schurk uitschakelt.
‘Stoute knaap, weet je moeder dat je dit gevaarlijke stukje speelgoed in handen hebt?’, zegt Dick op zijn bekende wijze, terwijl hij in een treincoupé een ‘blaffer’ op zich weet gericht weet. In de trant van James Bond luidt het: ‘De naam is Bos. Dick Bos’.
Die verbale onderkoeldheid is typerend voor Dick Bos. In de door Mazure geschapen wereld gelden potjandrie, deksels, verdraaid en sodejekkers als bijna-bargoens. Als Dick het kadaver van een paard passeert, meldt hij terloops dat hij ‘op dit renpaard geen weddenschap meer zou willen afsluiten’.
Als hij via de klimop over een tuinmuur moet klimmen om poolshoogte te nemen, heet het: ‘Ach, wat een uitnodigende groenvoorziening.’ En wanneer Dick onder vuur ligt van schietende schelmen klinkt het: ‘Gelukkig kunnen deze vrinden vanaf vijf meter nog geen klokkentoren raken.’
Michael Helmerhorst: ,,We gaan uit van de authentieke strips, maar hebben natuurlijk zelf de dramatische lijn bepaald. Dat geldt ook voor sommige monologen en dialogen.’’
,,Wie Dick Bos voor mij is? Een échte held. Opgeruimd, opgewekt en altijd hoffelijk. Een uitgesproken heer.” Peter Drost: ,,Een speurder op z’n Amerikaans á la Dick Tracy. Met dit verschil: Dick Bos is van échte Nederlandse polderkwaliteit.”
De Groene Amsterdammer
Loek Zonneveld
19-10-2007
De ware bumperklever
Naast een klein plankje amateurtoneelteksten uit de jaren dertig erfde ik diep in de jaren zeventig van mijn opa wat deeltjes van detectivestrips over Dick Bos van Alfred Mazure, uit de jaren veertig. Ik moest vreselijk lachen om dat rare taaltje van de speurder: ‘Gaan de handen nog omhoog. We hebben niet de hele dag de tijd, moet u weten.’ De taal deed me nog het meest denken aan de Paul Vlaanderen-hoorspelen op de distributieradio uit mijn kindertijd.
Nu heeft de ‘toneelfirma’ van Loek Beumer en Peter Drost een voorstelling over de in jiu-jitsu gespecialiseerde (‘Neemt u mij niet kwalijk dat ik uw kaaklijn wat naar achteren zet’) speurder Bos gemaakt. Het is in feite een solo van Peter Drost, maar daar merk je in Dick Bos heel weinig van. Het procédé van de productie heet beproefd, maar is er niet minder inventief door. In het decor – de werkkamer van de striptekenaar – zijn twee filmschermen gemaakt waarop de buitenwereld van de tekenaar (de gang naar zijn werkkamer, het bureau van de zeikerige uitgever) zijn te zien, en montages uit de strips, die verspringen van de tekeningen naar grofkorrelige zwart-witverfilmingen. Voorbeeld. Nadat Dick Bos op tijd uit zijn auto is gesprongen, die vervolgens in een ravijn belandt, zet hij de achtervolging voort door op de achterkant van hún auto plaats te nemen. Op het grote middenscherm zien we de getekende contouren van de criminele bolide ontstaan, en jawel: daar zit Dick op de bumper. Tekst: ‘Zo, dat noem ik nog eens een bumperklever.’
De grap van de voorstelling is dat de uitgever per telefoon enkele ‘structurele’ wijzigingen in de verhaallijnen eist: niet die eeuwige blondines, maar ook sexy vrouwen met Cleopatra-kapsel, niet die eindeloze achtervolgingen maar ook treinreizen naar exotische bestemmingen. Als de tekenaar aan de nieuwe eisen poogt te voldoen, raakt hij hopeloos verstrikt in werelden waar-ie helemaal niet wil zijn. Met teksten als: ‘U zult zich tevreden moeten stellen, mevrouw, met een rokertje van Turkse tabak.’ Tot overmaat van ramp begint zijn eigen titelheld Dick Bos te protesteren tegen de voorspelbaarheid van de verhalen. De tekenaar zint op wraak, maar die wraak keert zich in de slotfase van de voorstelling rechtstreeks tegen hém: de striptekenaar trekt aan het kortste eind, de titelheld Dick Bos krijgt praatjes. Nu heb ik al genoeg, maar net niet te veel verklapt.
Er zijn twee tovenaars die hun handtekening zetten onder deze prachtvoorstelling. Om te beginnen Peter Drost, de man die zowel de bedenker als zijn titelheld speelt. Drost is – net als zijn medefirmant Loek Beumer, maar die is in andere projecten te zien – een begenadigd toneelspeler die op het juiste moment de juiste schakelingen maakt: kleine effectieve gebaren, mooi geplaatste teksten. In het toneelspelersvak heet dat timing en die tricks of the trade kun je rustig aan hem overlaten. Als hij plotseling verandert van de klein gespeelde striptekenaar in de titelheld Dick Bos (die we tot dan toe uitsluitend in de filmprojecties kregen te zien) voel je aan je lendewater de veelzijdigheid van de acteur: een houten-klazen-motoriek met wereldteksten.
De tweede tovenaar is de bedenker van dit project, tevens filmer en regisseur Michael Helmerhorst. Je moet van goeden huize komen wil je van de combinatie film/strip én levend toneel een spannende onderneming van vijf kwartier maken voor een publiek van 8 tot 88. Hij is in die onderneming met vlag en wimpel geslaagd. Dat merk je pas als Peter Drost aan het eind het applaus in zijn uppie neemt. Je hebt legioenen andere toneelspelers gezien, maar die waren allemaal ingeblikt en op de aftiteling delen ze in de vreugde.
Grote overwinning in deze familievoorstelling is de taal: ze hebben niks veranderd aan die mooie tekstwendingen van Mazure. Als een boef een revolver op Dick Bos richt, zegt hij: ‘Stoute knaap, weet je moeder wel dat jij een gevaarlijk stuk speelgoed in je handen hebt?’
Onverbeterlijk geweldig!
de Volkskrant
door Jowi Schmitz
‘Dick Bos pikt die voorspelbare strips over hemzelf niet langer’
‘Zo dat noem ik nog eens een bumperklever,’zegt Dick Bos in de camera, één wenkbrauw opmerkzaam opgetrokken. Het volgende beeld vliegt zijn auto het ravijn in, beschoten door achtervolgers. Dick Bos weet op het laatste nippertje te ontsnappen, uiteraard.
De familievoorstelling Dick Bos van Toneelschap Beumer en Drost ging gisteren in première en is een ode aan de stripheld uit de jaren veertig en aan zijn bedenker, Alfred Mazure (1914-1974).
Acteur Peter Drost speelt de tobberige tekenaar met een bril en een suf pruikje. Een man die alsmaar Dick Bos-verhalen verzint. Drost speelt het stuk alleen, maar zo voelt het niet, omringd als hij is door film- en stripbeelden. Want zodra de tekenaar aan zijn werktafel zit, komt het achterdoek tot leven. Soms als strip, soms als zwart-witfilm met Peter Drost als Dick Bos in strak pak, omgeven door een mengsel van eigen maak en fraai korrelige archiefbeelden.
Die dubbeling van acteur op het toneel en op het doek is effectief; ook wie zich de strips uit zijn jeugdjaren niet herinnert, begint steeds meer in de sfeer te komen. Doordat Drost zo vreselijk knap weet te timen lijkt het soms daadwerkelijk alsof hij in de gedaante van tekenaar met zijn filmische alter ego staat te kibbelen.
Uiteindelijk komt Dick Bos in opstand tegen zijn schepper. Hij vindt de stripverhalen te voorspelbaar. Als de stripheld boos het toneel op stapt wekt dat oprecht verbazing. Een papieren held die vlees wordt. Het is een wonder.
Een wonder echter, dat een ruime aanloop kent. Er zijn net te veel gelijksoortige knipogen, filmbeelden en vondsten; na een tijdje weet je het wel. Al heeft ook dat iets passends; juist die voorspelbaarheid was Dick Bos immers eigen.
Algemeen Dagblad
12 oktober 2007
door Eric van der Velden
‘Staaltje gerijpt vakmanschap’
Lang geleden, toen de dvd nog moest worden uitgevonden, had je de technische Theatergroep Perspekt. Onterecht wegbezuinigd, want er werd door deze Haarlemmers buitengewoon speels en inventief gepionierd met wat we nu een multimediale aanpak zouden noemen.
Gelukkig is de opgedane kennis en ervaring niet verloren gegaan. Voormalig artistiek leider Michael Helmerhorst tekent nu voor de regie en het concept van Dick Bos, een filmische familievoorstelling (vanaf 8 jaar) met tekst en spel van Peter Drost.
Wat een gerijpt vakmanschap! Wat een doordacht en verrukkelijk gebruik van moderne technieken bij enkele liefdevolle knipogen naar de vergeelde stripwereld van detective Dick Bos (‘pak aan schavuit’).
De affiniteit met de stripboekjes van Afred Mazure (1914-1974) blijkt vooral uit het visuele gedeelte: met een vergelijkbare passie voor klare lijnen en een avontuurlijke beeldtaal vloeien gespeelde, getekende en gefilmde scènes in elkaar over.
Mazure zelf – in de voorstelling Norbert Terschure genoemd – wordt niet bepaald op een voetstuk geplaatst. Drost speelt hem als een workaholic, een kwebbelkous die vanuit zijn veilige zolderkamer de avonturen bedenkt die hij zelf niet durft aan te gaan.
Historisch gezien een discutabel gegeven – Alfred Mazure weigerde namelijk heldhaftig om voor de Duitse bezetters te tekenen – maar voor het drama een weldaad. Schepper en schepping – Drost vertolkt een dubbelrol – kibbelen amusant, uitdraaiend op een heuse machtsstrijd met een detectiveachtige ontknoping.
Jongetjestoneel, maar wel heel leuk jongetjestoneel.
